Queridísima avoa :
Hai tres anos que non te vexo e estráñote. Pola noite penso en ti e é entón cando sei que non te vou volver ver. Supoño que ti desde aí arriba me estás vendo .
Teño moitísimas ganas de darche unha aperta moi forte e non soltarte nunca. Dende que te fuches ese Nadal, esa época está chea de tristura e xa non é a mesma sen ti. As panxoliñas xa non teñen música, os regalos xa non son sorpresa.
Espero que estas verbas cheguen a ti. A verdade, non sei como!
Espero que estas verbas non sexan verbas gardadas nun caixón. Esquecidas.
Bicos
CLAUDIA ESCAPA (6º PRIMARIA)
jueves, 11 de febrero de 2010
NA TENDA DAS PALABRAS
Ana convidárame á súa festa de aniversario e eu non sabía que palabra mercarlle(…)
Quería algo que fose orixinal e ao mesmo tempo que lle gustase…
No escaparate había o de sempre: para as vodas, un “ que sexades moi felices”; para o día de San Valentín, un “Quérote”… Decidín entrar e a dependenta preguntoume:
-Pódolle axudar?
- Si…-contesteille nerviosa – A miña mellor amiga celebra o seu aniversario e quero comprarlle unha frase especial.
- Velaquí ten o catálogo. Hai de todo: simples palabras, frases, oracións compostas…
- Verá… eu quería… unha frase diferente que exprese todo o meu agradecemento cara a ela e ao mesmo tempo que a poida definir.
- Iso vai ser difícil: precisará mercar algún verbo, algún adxectivo… A cousa será algo custosa.
…
Non sei canto tempo pasei alí pasando páxinas, pero cando ía saír vin unha palabra que significaba moito para min e para ela tamén:
AMIGA.
Souben entón que non fai falla gastar moitos cartos para desexarlle o mesmo que ela me desexaría a min.
ROXANA DOVAL BLANCA (4º ESO B)
Ana convidárame á súa festa de aniversario e eu non sabía que palabra mercarlle(…)
Quería algo que fose orixinal e ao mesmo tempo que lle gustase…
No escaparate había o de sempre: para as vodas, un “ que sexades moi felices”; para o día de San Valentín, un “Quérote”… Decidín entrar e a dependenta preguntoume:
-Pódolle axudar?
- Si…-contesteille nerviosa – A miña mellor amiga celebra o seu aniversario e quero comprarlle unha frase especial.
- Velaquí ten o catálogo. Hai de todo: simples palabras, frases, oracións compostas…
- Verá… eu quería… unha frase diferente que exprese todo o meu agradecemento cara a ela e ao mesmo tempo que a poida definir.
- Iso vai ser difícil: precisará mercar algún verbo, algún adxectivo… A cousa será algo custosa.
…
Non sei canto tempo pasei alí pasando páxinas, pero cando ía saír vin unha palabra que significaba moito para min e para ela tamén:
AMIGA.
Souben entón que non fai falla gastar moitos cartos para desexarlle o mesmo que ela me desexaría a min.
ROXANA DOVAL BLANCA (4º ESO B)
martes, 9 de febrero de 2010
EMIGRANTE
Distancia Frío Mocidade Soidade
Recordos esvaecidos no tempo… Os verdes prados, a música acompasada da choiva escorrendo polas túas meixelas. Respirar e sentir como viaxa o arrecendo único da túa figura polas miñas veas. Miro arredor e sinto que me falta algo meu. Ergo a vista e sinto que me falta algo meu, Es ti. Alzo a vista e non te vexo máis alá do horizonte. Mais teño medo de esquecerte…
Formas parte de min. Fuches ti a que me deu a vida e a que me viu medrar, vivindo protexido na túa pel, sempre húmida e morna, coa que compartín momentos inesquecibles. É a ti a quen lle debo todo, pero o sufrimento, a dor, a fame…afastáronme de ti. Tiven que abandonarte e comezar unha vida lonxe, aínda que sempre estiveches aquí pertiño, no meu corazón.
Sei que voltarei a ver o teu fermoso rostro algún día e descansando para sempre na túa man, a carón do teu latexo e sentirei que esta terra está viva eternamente.
Sempre miña, GALICIA.
DAMIÁN CONDE ( 4º ESO)
Distancia Frío Mocidade Soidade
Recordos esvaecidos no tempo… Os verdes prados, a música acompasada da choiva escorrendo polas túas meixelas. Respirar e sentir como viaxa o arrecendo único da túa figura polas miñas veas. Miro arredor e sinto que me falta algo meu. Ergo a vista e sinto que me falta algo meu, Es ti. Alzo a vista e non te vexo máis alá do horizonte. Mais teño medo de esquecerte…
Formas parte de min. Fuches ti a que me deu a vida e a que me viu medrar, vivindo protexido na túa pel, sempre húmida e morna, coa que compartín momentos inesquecibles. É a ti a quen lle debo todo, pero o sufrimento, a dor, a fame…afastáronme de ti. Tiven que abandonarte e comezar unha vida lonxe, aínda que sempre estiveches aquí pertiño, no meu corazón.
Sei que voltarei a ver o teu fermoso rostro algún día e descansando para sempre na túa man, a carón do teu latexo e sentirei que esta terra está viva eternamente.
Sempre miña, GALICIA.
DAMIÁN CONDE ( 4º ESO)
Suscribirse a:
Entradas (Atom)